எனக்கு கணக்கு வராது

                       

    அப்போது 2010, நான் பன்னிரெண்டாம் வகுப்புப் பொதுத் தேர்வெழுதி தேர்வு முடிவுகளுக்காகக் காத்திருந்த காலம்.
அப்போது எனக்கு கணிதத்தில் நான் நிச்சயம் தேர்ச்சி பெறப் போவதில்லை எனத் தோன்றியது. காரணம் அவ்வருடம் வந்த வினாத்தாள்.

  எனவே, கூலி வேலைக்காவது போய் பானை வயிற்றைக் கழுவிக் கொள்ளலாம் என எண்ணி வீட்டருகிலிருந்த ஓர் தொழிற்சாலைக்குச் சென்றேன்.

 அங்கு ஹெல்பர் வேலை கிடைத்தது. உழைப்பாளி பாட்டைப் பாடிக் கொண்டே எனக்கே உரிய தொள தொள ஆடையுடன் வேலைக்குச் சென்றேன்.

   தொழிற்சாலையில், பல ஊழியர்களுடன் உரையாடிக் கொண்டே வேலை செய்தேன். காலை பத்து மணிக்கு வேலைக்குச் சென்ற நான், பிசிரை அள்ளும் வேலையைச் செய்தேன்.

  சக ஊழியர்கள், என்னை மேலே படிக்கக் கூறி அறிவுரை வழங்கினர்.

”நீங்கள் எப்படியோ பன்னன்டாவது வரை வந்துட்டீங்க, விடாம படிச்சிருங்க” எனக் கூறினார்கள்.

படிப்பின் மகிமை குறித்து அவர்கள் கூறினார்கள்.வெய்யிலில் தான் நிழலின் அருமை தெரியும்.

 காலை 11:30 மணியளவில் டீ, வடை வந்தது.

அரைமணி நேரம் இடைவேளை. வழக்கமாக பதினைந்து நிமிடம் தானாம். ஆனால் அன்று உரிமையாளர் இல்லாததால் அரைமணி நேரம் ஆனது.

   பின் எனக்கு ஒரு இரும்பு பெட்டிக்குப் பெயிண்ட் அடிக்கும் வேலை கிடைத்தது.

   குத்த வைத்துதமர்ந்து பெயிண்ட்டடித்தேன்.

மறுபடியும் இப்படியப்படியென ஒரு மணி நேரம் கழிந்து உணவு இடை வேளை வந்தது.

 வீட்டுக்கு சென்று உணவருந்திவிட்டு மீண்டும் தொழிற்சாலைக்குச் சென்றேன். அங்கு மேற்பார்வையாளர் என்னை அழைத்து பேசினார்.

அவர் என்னை வேலைகளைக் கற்றுக்கொள்ளுமாறு பணித்தார்.

  நான் எனது பெயிண்ட்டடிக்கும் வேலையை மாலை வரை தொடர்ந்தேன்.

மாலை ஐந்து மணி வரை வேலை செய்தேன். பின் வேலை முடியவே வீட்டுக்கு புறப்பட்டேன். வீட்டுக்கு வந்தால் ஒரே தலைவலி.அடுத்த நாள் வேலைக்குச் செல்லவில்லை.

  மறுநாள், அந்த தொழிற்சாலைக்குச் சென்று ஒரு நாள் வேலை செய்ததற்கு கூலி கேட்டேன். நூறு ரூபாய் கிடைத்தது.

  அதை வாங்கிக் கொண்டு ‘நான் கடவுள்’ பட கேசட் வாங்க புறப்பட்டேன். போகும் வழியில் ‘ஸ்ரீ பாண்டு ரங்க ருக்மிணி தியான மந்திர்’ என்னும் பெயர்ப்பலகை கண்களில் பட்டது.

   அங்கு சென்றேன். அது ஒரு கிருஷ்ணர் கோவில். ஒரு நபர் அமர்ந்திருந்தார்.அவருக்கு வயதாகியிருந்தது. ’ஸ்ரீமத் பாகவதம்’ படித்துக் கொண்டிருந்தார்.

அவர் என்னை பார்த்தவுடனே ’ஹரே கிருஷ்ணா’ என்றார்.நானும் ’ஹரே கிருஷ்ணா’ என்றேன். அவரின் தூய சமஸ்கிருத உச்சரிப்பு என்னை ஈர்த்தது.

  அவரருகில் அமர்ந்தேன். பாகவதத்திலிருந்து கதைகளைச் சொன்னார்.இவ்வாறு எனது குருவை சந்தித்தேன். பத்து வருடங்களாக இந்த குரு சிஷ்ய உறவும் மாயோன் அருளால் தொடர்கிறது.